บทที่ 171 พวกเขาเป็นลูกของฉัน

แอรอนเลิกคิ้วข้างหนึ่งพลางยิ้ม นิ้วของเขาขยี้ผมโนร่าเบาๆ อย่างหยอกล้อ "ขอความสุภาพสักหน่อยไม่ได้หรือไง" เขาถาม

โนร่าขมวดคิ้วขณะลูบผมที่ยุ่งเหยิงให้เข้าที่ "คุณชอบคนที่เสแสร้งหรือคะ" เธอสวนกลับ

"เปล่า" แอรอนตอบ เสียงหัวเราะของเขาเบาและทุ้มอยู่ในลำคอ "ฉันชอบเธออย่างที่เธอเป็นนี่แหละ"

โนร่าเงียบไปคร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ